برای تماس کلیک کنید

به وب سایت سما تشخیص آریا خوش آمدید.

جستجوی پیشرفته
جستجوی عینی کلمه
جستجو در محتوا
جستجو در عنوان
دنبال محصول یا مطلبی میگردید؟ در این کادر جستجو کنید

استفاده از آنتی بادی IDH1 در تشخیص سرطان مغز

آنتی بادی IDH1 یکی از آنتی بادی های جدید، پر کاربرد، مفید و کمک کننده در تشخیص سرطانهای مغز با تکنیک ایمونوهیستوشیمی (IHC) می باشد. استفاده از این آنتی بادی با این تکنیک در حال جایگزین شدن باروشه ای مولکولی و PCR  می باشد.
کلون H09  آنتی بادی IDH1-R132H  بر روی بافت های فرمالین بسیار تاثیرگذار است. به همین سبب شبکه ملی جامع سرطان و کمیته های تحقیقاتی برای رسیدن به نتیجه مطلوب در آزمایش موتاسیون IDH1 در گلیوما توصیه به انجام آزمایش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی IDH1 کرده اند.


جنبه های کاربردی ایمونوهیستوشیمی IDH1-R132H:

  • زمان سریع تر
  • هزینه های پایین تر
  • توانایی تشخیص چندین سلول مثبت که با حساس ترین آزمایش های PCR هم امکان پذیر نیست.

نتایج تشخیصی بدست آمده از موتاسیون IDH1 نشان می دهد که روش ایمونوهیستوشیمی IDH1  باید به عنوان یک روش غربالگری اولیه در تمام گلیوم ها از جمله بیوپسی های که مشکوک به گلیوما هستند انجام شود و  فقط هنگامی که نتیجه رنگ آمیزی منفی بود (آستروسیتوم پایین و یا آناپلاستیک، الیگودندرولیوما، الیگوستروسیتوم یا گلوبوبلاستوم با مولکول الیگودندرگلالی) باید توالی مستقیم برای موتاسیون های IDH1 و IDH2 انجام شود.

به طور تقریبی گلیوم حدود 30%  تومورهای مغزی را شامل می شود. دو نوع رایج گلیوم عبارتند از آستریسیتما و الیگودندروگلیوما. موتاسیون IDH-R132H  تقریبا در 70% تومورهای آستروسیتما و الیگودندروگلیوما رخ می دهد. همچنین  این آنتی بادی در شناسایی سلول های سرطانی در بافت اطراف تومور و در ناحیه نفوذی آستروسیتوم های پراکنده کمک می کند. نتیجه چندین مطالعات مستقل نشان داده که موتاسیون های IDH1-R132H در گلیوم های خفیف و آناپلاستیک و گلیوبلاستوما ثانویه با بقا بیمار هم بستگی دارند.

موتاسیون های IDH1  در گلیوبلستما و گلیوما با گرید پایین


در سال 2008 تجزیه و تحلیل ژنوم گلیوبلاستما در انسان منجر به کشف موتاسیون های فعال در  IDH1 ( ایزوسیترات دهیدروژن) شد

موتاسیون های  موثر بر آرژنین باقی مانده و محفاظت شده (با کلون 132 با تعداد 12% با گرید IV )که در گلیوبلاستما ثانویه رخ داده است و با افزایش قابل توجه بقای عمر بیمار همراه است یافت شد. پس از کشف موتاسیونهای IDH1، در مطالعات ثانویه گلیوبلاستوما، که به منظور بررسی موتاسیون ها در گلیوم های درجه پایین انجام شد؛ تقریبا 80% از همه گلیوم های نفوذی و منتشر شده درجه I  و درجهII (آستروسیتوم-الیگودندرولیوما و الیگواستروکتومی) و گلیوبلاستوم ثانویه، موتاسیون ها را در IDH1  و IDH2  به مقدار کم نشان می دهد.

در مقایسه با گلیوم های پخش شده ، موتاسیون های IDH  در انواع مختلف تومورهای درجه I  وII  و تومورهای سیستم عصبی مرکزی مثل آستروسیتوم پیلوسیتیک مخچه کودکان، تومورهای مغزی بزرگسالان، گانگلیوگلیوما، اپندیموما و پلیومورنیک بسیار نادر است. موتاسیون های IDH1 –IDH2 به عنوان مارکر تاثیرگذار پروگناستیک مستقل از سایر عوامل پروگناستیک که با افزایش بقای بیمار ارتباط دارد شناخته شده است. در مقایسه با گلیوبلاستوما ثانویه، موتاسیون های IDH1 یا IDH2 تنها در اقلیت گلیوبلاستوم اولیه یافت می شود (10-5٪). موتاسیونهای IDH در بیماران کودکان به ندرت شناسایی می شوند (تقریبا 16٪)

 

فرکانس و توزیع بالای موتاسیون IDH1R132  بین تومورهای اختصاصی مغز باعث تفاوت ویژه و حساسی می شود:


  • آستروسیتما آنا پلاستیک از گلیوبلاستما اولیه.
  • آستروسیتما پخش شده گرید II و گرید  IIIاز آستروسیتاپیلوسیتیک یا اپندیمونا
  • تفاوت تومورهای نفوذ کننده با موتاسیون های IDH 1 باگلیوسیس واکنشی قابل توجه است.

در شکل زیر میتوانید مراحل تصویب شده برای آزمایش جهش IDH در گلیوم ها را می توانید مشاهده کنید:

IDH1 آنتی بادی ایمونوهیستوشیمی

 

آنتی بادی ایمونوهیستوشیمی IDH1

شناسایی سلول های توموری با آنتی بادی IDH1R132H  کلون H09

 

آنتی بادی ایمونوهیستوشیمی IDH1

منطقه نفوذی آستروسسیتاما آناپلاستی با برچسب مخصوص سلولهای گلیوما نفوذی با کلون H09 آنتی بادی

 

موتاسیون های IDH  در سایر تومورها


موتاسیون های IDH1 و IDH2 تقریبا همیشه از نوع گلیومای خاص هستند. در بسیاری از تومورهای انسان موتاسیون های IDH1 / 2 بسیار نادر هستند. اما در فراوانی های پایین تر در تومورهای مزانشیمال، به ویژه سرطان های خوش خیم و نئوپلاسم ، گزارش شده است.

موتاسیون های IDH در تقریبا 8٪ از بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوئید (AML)، در نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو و سندرم های میلوودیس پلازا شناسایی شده اند. در میان موتاسیون های AML بیمار معمولا ژن IDH2 را تحت تاثیر قرار می دهد. موارد نادر بیماری AML با موتاسیون در هر دو IDH1 و IDH2 بر خلاف گلیوم توصیف شده اند. علاوه بر این، موتاسیون های IDH1 نیز در تومورهای اندوکاندروما یا سارکوم گزارش شده اند، اما در کاندروسارکوما یا استئوکاندروما این چنین نیست.

 

شما می توانید برای مشاهده ی آنتی بادی های ایمونوهیستوشیمی شرکت سماتشخیص به بخش محصولات مراجعه نمایید.

 

برای دانلود این مقاله میتوانید از طریق لینک زیر اقدام نمایید.

http://www.idh1r132h.com/clinical-relevance/

پیمایش به بالا