دانشمندی که موفق شد سرطان پستان خود را با تزریق ویروس‌های پرورش‌یافته در آزمایشگاه درمان کند، بحثی درباره اخلاقیات خودآزمایی را برانگیخته است. دکتر بئاتا هالاسی در سال ۲۰۲۰، در سن ۴۹ سالگی، کشف کرد که در محل ماستکتومی قبلی خود سرطان پستان دارد. این دومین عود در آن ناحیه بود از زمانیکه سینه چپ او برداشته شده بود، و او نمی‌خواست یک دور دیگر شیمی‌درمانی انجام دهد. دکتر هالاسی، ویروس‌شناس دانشگاه زاگرب، تحقیقاتی که موجود بود را بررسی کرد و با شروع یک درمان تجربی برای کنترل وضعیت خود اقدام کرد.
پژوهشگران هشدار می‌دهند که این روش نباید توسط دیگران تقلید شود.
ویروس‌های پرورش یافته در آزمایشگاه
گزارشی که در Vaccines منتشر شده است، توصیف می‌کند که چگونه هالاسی از درمانی به نام ویروتراپی انکولیتیک (OVT) روی خودش برای کمک به درمان سرطان مرحله ۳ خود استفاده کرده است. او اکنون چهار سال است که از سرطان رهایی یافته است. با انتخاب خودآزمایی، هالاسی به لیست طولانی دانشمندانی اضافه می‌شود که این عمل را مخفیانه انجام داده و توسط جامعه پزشکی سرزنش شده است.
ویروتراپی انکولیتیک (OVT) یک حوزه در حال توسعه در درمان سرطان است که از ویروس‌ها برای حمله به سلول‌های سرطانی و تحریک پاسخ ایمنی برای مقابله با آنها استفاده می‌کند. تا کنون، بیشتر کارآزمایی‌های بالینی OVT بر روی سرطان‌های پیشرفته و متاستاتیک متمرکز بوده‌اند، اما اخیراً، تمایل به سمت بیماری‌های مراحل اولیه تغییر کرده است.
یکی از ویروتراپی‌های انکولیتیک که به نام T-VEC شناخته می‌شود، در آمریکا برای درمان ملانوم متاستاتیک تأیید شده است، اما در حال حاضر، هیچ درمان OVT برای سرطان پستان در هیچ مرحله‌ای در جهان تأیید نشده است. هالاسی نیز تأکید می‌کند که او متخصص OVT نیست، اما پیشینه او در کشت و تصفیه ویروس‌ها در آزمایشگاه به او اطمینان داده است که این درمان را دنبال کند. او تصمیم گرفت تومور خود را با دو نوع ویروس مختلف به طور متوالی هدف قرار دهد؛ ویروس سرخک و ویروس استوماتیت وزیکولار. هر دو ویروس می‌توانند نوع سلول‌هایی که تومور او از آنها تشکیل شده است را آلوده کنند و قبلاً در مطالعات بالینی ویروتراپی انکولیتیک (OVT) استفاده شده‌اند. هم چنین ویروس سرخک بر روی سرطان پستان متاستاتیک آزمایش شده است.
اخلاقیات زیر سؤال رفت؟؟
دکتر هالاسی معتقد بود که وظیفه‌اش است که اکتشافات خود را به اشتراک بگذارد. با این حال، او با بیش از دوازده بار رد از سوی مجلات مختلف مواجه شد؛ عمدتاً به این دلیل که مقاله‌اش که با همکاری همکارانش نوشته شده و شامل خودآزمایی بود، رد شد. وی افزود:”همیشه نگرانی اصلی مسائل اخلاقی بود،”. او به ویژه مصمم به پیشروی بود پس از اینکه با بررسی‌ای مواجه شد که به ارزش خودآزمایی اشاره می‌کرد. نگرانی‌های مطرح شده توسط مجلات، موردی نیست که باعث شگفت زدگی جیکوب شرکو، محقق حقوق و پزشکی که به مطالعه اخلاق خودآزمایی محققان با واکسن‌های COVID-19 پرداخته است، شود.
به گفته شرکو، مسئله این نیست که هالاسی به خودآزمایی پرداخته است. بلکه به اشتراک گذاشتن یافته‌های او ممکن است دیگران را ترغیب کند که از درمان‌های سنتی صرف نظر کرده و رویکردهای مشابهی را دنبال کنند. افراد مبتلا به سرطان ممکن است به ویژه تمایل داشته باشند به دنبال درمان‌هایی بگردند که از نظر علمی تأیید نشده‌اند. با این حال، او تأکید می‌کند که حفظ نتایج به دست آمده از آزمایشات شخصی نیز مهم است. وی تأکید می‌کند که خوددرمانی با ویروس‌های مبارزه‌کننده با سرطان نباید اولین رویکرد در مواجهه با تشخیص سرطان باشد. شرکو می‌گوید: «فکر می‌کنم در نهایت این روش در خط اخلاقی قرار می‌گیرد، اما موردی ساده و بدیهی نیست» و افزود که او دوست داشت یک مقاله تفسیری که دیدگاه‌های اخلاقی را به طور کامل توضیح می‌دهد، به همراه گزارش منتشر شود.
هالاسی از خوددرمانی یا پیگیری مداوم برای انتشار این آزمایش هیچ پشیمانی ندارد. او فکر می‌کند که بعید است کسی سعی کند او را تقلید کند، زیرا این درمان نیاز به دانش و مهارت علمی زیادی دارد. این تجربه تحقیقات او را در مسیر جدیدی قرار داده است: در سپتامبر، او بودجه‌ای برای تحقیق در مورد استفاده از ویروتراپی انکولیتیک (OVT) برای درمان سرطان در حیوانات خانگی دریافت کرد.
او می‌گوید: “به دلیل تجربه مثبت با خوددرمانی، تمرکز آزمایشگاه من به طور کامل تغییر کرده است.”