ایمونوفلورسانس  روشی برای جستجوی یک آنتی ژن یا یک آنتی بادی و تعیین موقعیت آن ها در یک برش بافتی یا سلول است . این روش برای جستجوی آنتی بادی ها واتو آنتی بادی ها در برابر عوامل عفونی، آنتی ژن های سلولی و بافتی استفاده می گردد.
روش ایمونوفلورسانس به دو روش انجام  می شود: مستقیم وغیر مستقیم.

ایمونوفلورسانس

هر دو روش مستقیم (Direct immunofluorescense) و غیر مستقیم (Indirect immunofluorescense) برپایه اتصال اختصاصی آنتی ژن – آنتی بادی استوار است.
در ایمونوفلورسانس مستقیم تنها از یک آنتی بادی که به مواد فلوروسنت متصل شده است، استفاده می گردد و در روش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم از دو آنتی بادی استفاده می شود که آنتی بادی ثانویه به مواد فلوروسنت اتصال یافته است.

در ایمونو فلورسانس مستقیم که بر روی بافت بیوپسی شده انجام میگردد، حضور کلاس های مختلف آنتی بادی مانند IgG ، IgM و IgA و نیز اجزای کمپلمان (مانند C3،C4) ضروری می باشد، هم چنین در این روش ، میکروسکوپ ایمونوفلورسنس ابزاری بسیار مهم می باشد.
بیوپسی کلیه در مطالعات بالینی باعث پیشرفت هایی در زمینه نفروپاتولوژی بالینی شده  است وهمچنین تا حد زیادی در طبقه بندی بیماری های کلیوی نقش داشته است . بنابراین برای داشتن دانشی بهتر از سازو کار های بیماری ها ، علی رغم وجود آزمایش های جدید ،بیوپسی کلیوی هنوز هم ابزاری غیر قابل جایگزین در تشخیص و پیش آگهی و راهنمایی بسیاری از بیماری هاست.

در تشخیص بیماری های کلیوی ، ایمونوفلورسانس مستقیم ، ابزار مورفولوژیکی لازم برای اثبات مکانیسم های ایمنی است. کاربرد این روش به هزینه ، محل و زمان نمونه برداری بستگی دارد.

یکی از کاربردهای ایمونوفلورسانس مستقیم تشخیص بیماری های گلومرولی می باشد. بیماری های گلومرولی یک عامل مهم شیوع بیماری و مرگ و میر است . مکانیسم ایمنی ، مسئول آسیب های گلومرولی مخصوصا گلومرولونفریت اولیه و ثانویه می باشد. تشخیص صحیح GN (گلومرولونفریت ها) نیاز به بیوپسی کلیه دارد و در بررسی های اخیر مطالعه ای بر روی گلومرولونفریت (GN) برای ثبت حساسیت روش ایمونوفلورسانس مستقیم (DIF)  در ضایعات کلیوی انجام شد. یافته های ایمونوفلورسانس مستقیم با یافته های بالینی و بافت شناسی همبستگی بسیاری داشت و اختلافات آن ها نیز تجزیه و تحلیل شد.

مواد و روش:

مطالعات مقطعی در طول سال های 2011-2013 دریک بیمارستان در گروه آسیب شناسی در مجموع 75 بیوپسی کلیه برای مطالعات معمول و ایمونوفلورسانس جمع آوری شد که داده های بافت شناسی و بالینی آن مورد بررسی قرار گرفت.

نتیجه گیری:

حساسیت IF مستقیم %9.87 و اختصاصی بودن آن % 5 .70 بود. اکثر افراد این گروه 41-50 ساله بودند، که با روش IF  مستقیم نمونه ها شامل 24% گلومرولونفریت در موارد سندروم نفروتیک (MCD) ،13%بیماری نفروپاتی ایمونوگلوبین A ، 9% بیماری فوکال سگمنتال و 8% بیماری التهاب گلومری غشایی بود.
ایمونوفلورسانس مستقیم یک ابزار مهم تشخیصی ، در دستیابی به تشخیص دقیق در انواع مختلفی از گلومرولونفریت ها با هم پوشانی بالینی و بافت شناسی شکل می دهد.

منابع : https://www.mjdrdypu.org/temp/MedJDYPatilUniv84452-2919634_080636.pdf