پروتئین PD-L1 چیست؟

PD-L1  با عنوانِ کاملِ لیگاند ۱ مرگ برنامه‌ریزی‌شده یا Programmed death-ligand 1 که با نام‌های CD274 و B7- H1  هم شناخته می‌شود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژنِ «CD274» کدگذاری می‌شود. این پروتئین از طریق اتصال به گیرنده برنامه ریزی شده مرگ-1 (PD-1) سلول های T را مهار می کند.

مکانیسم کار PD-L1

مطالعات نشان داده اند که گیرنده مهار کننده پروتئین PD-1 بر روی لنفوسیت های تومور نفوذی (TIL) بیان می شود، در حالی که PD-L1 بر روی سلول های تومور بیان می شود. ارزیابی بیان پروتئین PD-L1 در ترکیب با تراکم CD8 + TIL میتواند یک پیش بینی مفید را در سرطان های متعدد، از جمله NSCLC مرحله III، سرطان سینه منفی گیرنده هورمون و ملانوم در اختیار ما قرار دهد.

مسیر PD-1/ PD-L1 در سیستم ایمنی به عنوان مکانیسم تنظیمی منفی از فعالیت بیش از حد لنفوسیت های T و B جلوگیری می کند. سلول های سرطانی با بیان بالای لیگاند PD-L1 و از طریق میان کنش این لیگاند با گیرنده PD-1 در سطح لنفوسیت های T، از سیستم ایمنی فرار کرده و پاسخ سلولی شکل گرفته علیه تومور را سرکوب می کنند.

بنابراین هدف گیری این مسیر با استفاده از آنتی بادی های منوکلونال یا مولکول های کوچک مهار کننده به عنوان یکی از روش های کارآمد ایمونوتراپی علیه سرطان مطرح است.

PD-1 بر روی لنفوسیت ها و PD-L1 بر روی سلول های عرضه کننده آنتی ژن قرار دارند PD-1 و PD-L1 به عنوان مهارکننده های مولکولی رفتار می کنند و ارتباط شان باعث انعطاف سیستم ایمنی علیه سلول های توموری می شود. در این راستا آنتی بادی های علیه PD-1 و PD-L1 توسعه یافتند تا سیستم ایمنی را در مقابل سلول های سرطانی همچون NSCLC ایمن کنند.

 

 

چه بیماری هایی با PD-L1 در ارتباطند؟

این پروتئین، نقش مهمی در سرکوب دستگاه ایمنی در جریان بارداری، پیوندهای بافتی ، بیماری‌های خودایمنی و هپاتیت ایفا می‌کند.

به نظر می‌رسد تولید زیاد این پروتئین سبب می‌شود تا سلول‌های سرطانی از دستِ سیستم ایمنی بدن فرار کنند. در یک بررسی جامع از ۱۹۶ نمونه توموری سرطان کلیه مشاهده گردید که بیان زیاد این پروتئین در تومور، با تهاجمی‌بودن آن و افزایش ۴٫۵ برابری مرگ ناشی از سرطان کلیه مربط بوده‌است.

این پروتئین همچنین در بیماری‌های خودایمنی دخیل بوده‌است. به‌عنوان مثال تغییراتی در بیان آن در کودکان مبتلا به لوپوس منتشر مشاهده شده‌است.

همچنین تحقیقات نشان داده اند، بیان این پروتئین در سرطان های مختلف مانند سرطان ریه (سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) ) ، سرطان کولون و کلیه افزایش قابل توجهی دارد.

تشخیص

برخی از تومورها، سیگنال PD-L1 را به منظور تقلید از سلولهای طبیعی و فرار از حذف شدن توسط سیستم ایمنی، بیان می کنند. درمان با آنتی PD-1 به این صورت عمل می کند که گیرنده PD-1 سیگنال PD-L1 در سلول های تومور را شناسایی و مهار می کند. میزان بیان پروتئین PD-L1 با میزان TPS بررسی می شود. TPS مخفف درجه مقدار تومور (Tumor Proportion Score)  است که بر اساس درصد سلول های توموری زنده که رنگ آمیزی غشا را به صورت کامل یا نیمه نشان می دهند اندازه گیری می شود.

هنگامی نمونه برای PD-L1 مثبت تلقی می شود که TPS سلول های توموری زنده آن ≥50%  باشد و با هر شدت رنگی رنگ آمیزی غشا را نشان دهد. بیماران با TPS≥50% می توانند برای درمان به وسیله آنتی PD-1  در نظر گرفته شوند

با توجه به روشن بودن اهمیت تشخیص در بیماری های ذکر شده خصوصا سرطان، میتوان علاوه بر روش های معمول مانند انواع تصویربرداری و اسکن از تعیین سطح این مارکر در خون از طریق روش هایی مانند ایمونوهیستوشیمی نیز استفاده کرد.

شرکت سما تشخیص آریا، ارائه دهنده ی انواع آنتی بادی های ایمونوهیستوشیمی از کمپانی Master Diagnostica اسپانیا می باشد.

شما میتوانید برای آشنایی بیشتر با آنتی بادی PD-L1 و دیگر آنتی بادی های ما به بخش محصولات مراجعه نمایید.

درمان

هم‌اینک چندین بازدارنده PD-L1 در حال ساخت است تا از آنها، در درمانِ سرطان‌های گوناگون استفاده شود و نتایج کارآزمایی‌های بالینی نیز خوب بوده‌است. یک نمونه از این داروها آولومب است.

همچنین، تحقیقات جدید نشان داده است که مهارکننده های PD-1/PD-L1 به عنوان یک درمان هدفمند جالب سیستم ایمنی را علیه سلول های توموری توانمند یا به اصطلاح ایمن می کنند.

همچنین، محققین دریافته اند که داروی pembrolizumab در مقایسه با برخی داروهای شیمی درمانی دیگر می تواند درمانی موثر برای سرطان ریه پیشرفته باشد. در این نوع سرطان ریوی پیشرفته که آن را NSCLC می نامند، تومورها بیومارکری به نام PD-L1 را بیان می کنند که آنها را در برابر ایمنی درمانی و حملات ایمنی مقاوم و شکست ناپذیر می کند.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]